Barnabas

Goed om te horen.

Is dit tevens een schriftwoord?

Therapie is niet persé werelds. Wanneer er sprake is van een zondige beleving, zoals homoseksualiteit of transgender, maar het zou net zo goed kleptomanie (steelzucht) kunnen betreffen, komt dat voort uit het vlees dat iets wil wat niet goed is. Zonder God is het niet mogelijk om te veranderen. Wanneer iemand zich tot God bekeert krijgt deze persoon de heilige Geest en de kracht om goed te doen. Maar daarmee kan er nog steeds sprake zijn van werken in het vlees, of gevoelens naar het vlees. De schrift zegt dat de bekering gepaard moet gaan met gezonde werken (goede werken naar de wil van God). Dieper geldt dat ook voor gevoelens. Na de bekering moet men gaan wandelen (leven) in goede werken, dat is bekering. Wanneer men dat gaat doen worden ook goede gevoelens gevormd. Bij het doen van die werken komt men problemen tegen, de zonde die uit de begeerte voortkomt. Dat moet dan sterven en daar moet dan het willen en werken van de vader voor in de plaats komen. Dat gebeurt door te beginnen deze werken te doen. Normaal gesproken betekent dat aan de gang gaan met goede werken en wanneer men een probleem (slecht gevoel) tegenkomt daarmee aan de slag gaan om dat op te ruimen. Zodra dat opgelost is moet je weer verder met leven. Bij dit proces kun je vervolgens hulp van pastors en vrienden krijgen om dingen te bespreken. Wanneer er sprake is van een ernstig belemmerend probleem en het een specialistisch (intensief) traject betreft is het woord therapie van toepassing. Bij gezonde therapie kunnen allerlei gezonde situaties geoefend worden in gecontroleerde omgeving. Het is net als een kreupele die opnieuw moet leren lopen. Zolang men maar bezig blijft binnen het kader van praktisch bezig zijn met leven. Zolang men maar bezig blijft met leven om Christus wil en het doen van de wil van de Vader en in dat kader traint, zelfs in dat kader therapie uitoefent want therapie zelf is praktisch leven, wanneer men dat dan doet zal men genezen.

De bijbel begint zijn verhaal met de schepping waarin oa de schepping van de mens gemeld wordt (Gen 1-2) waarbij duidelijk wordt gemaakt dat Adam (een man) eerst gemaakt werd waarna Eva (de vrouw) hem tot hulp gemaakt werd als iemand die oa tegenover hem is. Intermezzo: Het woord "hulp" is vertaald uit het woord עזר (ezer) en het woord "tegenover" uit נגד (neged). Neged heeft een bredere betekenis en omvat de Nederlandse betekenissen van: Voor, bij, in aanwezigheid van, tegenover en vooruit. Het verband van de woorden is dat de vrouw een hulp is met het kenmerk van "neged". Dus in de eerste plaats een hulp en wel in de vorm van iemand die tegenover, bij, samen met, etc. de man is. Dit is het hoofdprincipe van de relatie tussen een man en een vrouw. Dat betekent dat alle afwijkingen van dit patroon die in de richting gaan van een omdraaiining van dit patroon, een ontkenning dat de man de leider is waarbij de vrouw hulpvaardig is in de richting van transgender gaan. Een gezonde relatie tussen man en vrouw houdt dus in dat de man de initiatiefnemer is waarbij de vrouw helpt. Het woord "neged" omvat ook de betekenis "vooruit". Dat betekent dat zij vooruit gestuurd kan worden door de man om bepaalde zaken in kaart te brengen. Het initiatief blijft dan bij de man waarbij de vrouw ondersteunend haar werk doet waarbij zij zelfstandig op verkenning gaat als het bijvoorbeeld de aanschaf van een nieuwe broek betreft. UIt Amerika komt de term alfa-male, waarmee bedoeld wordt een mannelijke initiatiefnemer. Een man die leiding kan geven. Dat is in overeen stemming met het beeld dat de bijbel geeft. Ook Christus wordt de alfa en de omega genoemd, het begin en het einde. Je zou dit kunnen vergelijken met de voorzitter van een vergadering waarbij de voorzitter (Christus) het sein geeft voor de opening en aan het eind de vergadering onder zijn leiding afsluit. In een huwelijk is sprake van een man en een vrouw die samen spreken, overleggen, plannen maken etc. De alfa-male neemt dan een besluit tot iets en overlegt vervolgens met zijn hulp hoe zij dat samen kunnen volbrengen. Wanneer alles tot een goed einde gebracht is wordt de zaak afgesloten door hem. De relatie tussen man en vrouw wordt vergeleken met die van Christus en zijn gemeente. In Efeze 5 gebruikt Paulus het huwelijk als model (voorbeeld) voor de relatie tussen Christus en de gemeente. Daarom is ook de man de alfsa en de omega, het begin en het einde, binnen de relatie tussen man en vrouw. Wanneer binnen de relatie sprake begint te worden van een gelijkwaardigheid waardoor het initiatief niet langer bij de man ligt en de man mede als hulp gezien wordt wordt er afbreuk gedaan aan de mannelijke rol waarbij hij in de rol van de vrouw gezet wordt en waarbij de vrouw zich aanmeet meer te kunnen dan zij waar kan maken. In dat geval is er al sprake van transgender ontwikkeling. Let wel dat ook van de God gezegd wordt dat hij een helper voor de mens is. Daarbij is echter geen sprake van transgender of neiging tot omdraaiing van de rolverdeling tussen God en mens (dan wel Christus en de gemeente) maar God/Christus is altijd de alfa en het begin en zijn hulp valt altijd binnen het kader van zijn eigen wil en initiatief. Want het hoofdprincipe is dat de man (Christus) een werk begint en dat de vrouw (de mens of gemeente) daarbij helpt. Een voorbeeld van de alfarol van Christus is bijvoorbeeld bij de zendigsopdracht om alle volkeren tot zijn discipelen te maken waarbij Christus op de laatste dag allen tot zich zal laten verzamelen en als rechter het laatste woord voert in het oordeel.

Jazeker, in vele vertalingen wordt de HEER gebruikt voor Jehovah of Jahwe, uit angst om de naam van God verkeerd te gebruiken.

Nog een gedachte: Abraham leefde door geloof. De wet doet daar niets aan af. Dus door geloof in God werden kinderen besneden. Door geloof in God doopt men de kinderen.

Dat we de wet goed moeten begrijpen om het in het nieuwe testament op de juiste wijze uit te kunnen leggen. Dus alle geboden zijn van toepassing, maar Hebr zegt dat dierenoffers tot het verleden behoren en dus zijn deze regels niet meer van toepassing op letterlijke wijze maar hebben een nadere betekenis die nog wel staat. De dierenoffers hebben allerlei symbolische waarde die vandaag de dag nog steeds geldt.

Mee eens.

Misschien is deze vergelijking tevens terecht. Toen Jezus aan zijn bediening begon, zijn hogepriesterlijke taak, was hij dertig jaar oud, net als Ezechiël, waarbij hij de doop met water en de doop met de heilige Geest ontving. De doop is een symbool van rein-verklaring. De doop werkt door gedurende ons hele leven, door de kracht van het bloed worden wij bij iedere schuldbelijdenis ontzondigd, dus ik zie geen bezwaar dat de doop tevens te vergelijken is met besnijdenis.

Toch werd Abraham gerechtvaardigd door het geloof, dat was nog voor de wet. Wanneer dan in de tijd van Abraham, toen de wet er nog niet was, al sprake was van rechtvaardiging door het geloof en dat nooit afgeschaft is, dan was er onder de wet ook sprake van rechtvaardiging door het geloof er was de wet slechts een leidraad ten leven, zoals ook bij de wet vermeld staat.

Dat is juist, de besnijdenis deed hij onder het oude verbond en de doop tot het nieuwe verbond. Het verband is dus het verbond. Het oude naar de wet en het nieuwe door het bloed van Jezus. In Jezus verenigd.

Niet mee eens, maar het stemt wel overeen wanneer men de geestelijke betekenis daarbij in acht neemt. Oftewel dat met onreine dieren naar gevallen engelen verwezen wordt. Dat blijft een eeuwig gebod. Dan hoef je het niet symbolisch te nemen.

Als ik het goed begrijp is de besnijdenis vervangen door de doop. Mijns inziens zullen er in het ritueel van de OT-besnijdenis verborgen boodschappen zitten die nog wel degelijk een toepassing voor vandaag zullen hebben. Maar dan moet je een expert zijn.

Het verbod op eten van onreine dieren werd opgeheven in Hand 10. Toch zijn de oorspronkelijke geboden niet afgeschaft omdat er een geestelijke verwijzing in zit naar de demonische wereld. Zie het onderwijs van Jezus: Hij waarschuwt om paarlen niet voor de zwijnen te werpen of brood aan de honden te geven. Dit gaat over mensen met bepaalde ongoddelijke houdingen, demonisch ingegeven.

Goed bedacht, het ene is dan een geestelijk ouderschap terwijl het andere een lichaamlijk ouderschap inhoud. Het geestelijke ouderschap stemt dan niet overeen met het lichaamlijke maar dat maakt niet uit want tenslotte blijkt Jozef niet de biologische vader te zijn. De koninklijke afkomst is dan via het woord (dat God is) dat een ander weg is gegaan dan de lichaamlijke.