Eén God, één Naam, Jezus Christus.

[Jahu]

Er is maar één God en Zijn Naam is Jezus Christus.

Het begrip "God" is te vaag, iedereen vult voor "God" iets anders in, terwijl Hij maar één heel duidelijke Naam heeft: JEZUS.

Het vaste geloof dat de Heer Jezus Christus de waarachtige God is, wordt op meerdere plaatsen in de Bijbel aangegeven:

Jes.9:6, Jes.44:6, Jes. 54:5, Joh.1:18, 13:13, 20:28, Han. 20:28, Rom. 9:5, Kol.2:9, 1Tim. 3:16, Tit. 1:3, 2:13, Heb. 1:8, 2Pet. 1:1, 1Joh. 5:20

Het aanbidden van de Heer Jezus Christus als de Ene levende God, roept de haat op van velen o.a. van de unitaristen, waarvan Judaïsten, Jehova Getuigen, Noorse Broeders, Vergadering van gelovigen, en Messiasbelijdende Joden een voorbeeld zijn.

Hun gebed tot "God", ieders gebed is zinloos, indien niet de Heer Jezus Christus wordt aangebeden. Dit gepredikte heilsfeit, dat alléén de Naam Jezus Christus de waarachtige God betekent, en alle andere godsdiensten, religies en filosofieën zonder betekenis zijn, was voor hen die niet in Hem geloven zelfs reden om Hem te vermoorden!

[Flawless victory]

On 4/2/2024 at 3:29 PM, Jahu said:

 

Hun gebed tot "God", ieders gebed is zinloos, indien niet de Heer Jezus Christus wordt aangebeden.

Dit zit toch wat ingewikkelder in elkaar als jij nu zegt. Zelf bad ik voordat ik tot geloof in Jezus kwam, het OnzeVader. En God antwoordde. De Heere Jezus leerde ons niet voor niets het OnzeVader. Daar is niets mis mee en dat zijn zeer zeker geen zinloze gebeden!!! Ieder gebed tot elk van de drie Personen van de Heilige Drievuldigheid heeft nut. 

[Flawless victory]

 

 

[Jahu]

7 hours ago, Flawless victory said:

Dit zit toch wat ingewikkelder in elkaar als jij nu zegt. Zelf bad ik voordat ik tot geloof in Jezus kwam, het OnzeVader. En God antwoordde. De Heere Jezus leerde ons niet voor niets het OnzeVader. Daar is niets mis mee en dat zijn zeer zeker geen zinloze gebeden!!! Ieder gebed tot elk van de drie Personen van de Heilige Drievuldigheid heeft nut. 

Het korte antwoord is Jes.9:6, waar 'het Kind dat ons geboren is' ook Vader der eeuwigheid wordt genoemd. De Heer Jezus is God, Hij komt als Goddelijke Persoon in -of met- de Naam van God, gelijk de Heilige Geest daarna ook is gekomen in Zijn Naam.

Het Onze Vader is uiteraard kostbaar en waar, maar het is een voorbereidend overgangsgebed geweest, voor de 'rest' gelovige Joden, die de Heer Jezus Chrustus zijn gevolgd in de wedergeboorte. Immers, alleen het 'ware' Israël uit het OT, die Christus Jezus als de waarachtige God aannamen, die konden met recht zeggen dat God hun Vader was. Het zijn die gelovige Joden geweest, die door hun 'Onze Vader' gebed op voorzegging van de Heer Jezus na Pinksteren de Heilige Geest konden ontvangen, echter het overgrote deel van het oude bondsvolk niet!

Juist de persoonlijke aanname van de Heer Jezus Christus als de Heilige God Die gekomen is in het vlees, om ons te verlossen van de zonde en de dood, maakt de ware gelovige tot een kind van God. (Joh.1:12) Het Onze Vader gebed is daarmee op Zijn plaats, vanwege de nieuwe geestelijke realiteit, want Gods kinderen aanbidden God Zelf als zij de Heer Jezus Christus aanbidden. Hij als Persoon, Zijn Geest en Zijn Lichaam, zijn gekomen in Dezelfde Naam omdat Hij één is. Gods Geest was bij machte om door geboorte te komen in het 'vlees', en de Heer Jezus predikte en openbaarde het Koninkrijk Gods op aarde: in Hem was 'Onze Vader' reeds volkomen aanwezig. Na Zijn dood en opstanding is Hij door Zijn Heilige Geest ook bij machte in het vlees van hen 'die Hem aangenomen hebben' te komen. Toen was 'Onze Vader' bij hen ook realiteit geworden omdat zij de Heilige Geest hadden ontvangen. Merk de scherpe scheidslijn op tussen hen die wél Christus Jezus als God aannamen, en zij die dat niet deden, terwijl zij mensen van hetzelfde volk, dezelfde familie, en soms zelfs hetzelfde gezin waren! De ongelovige Jood of heiden zal het 'Onze Vader' nooit bidden, vanwege zijn ongeloof! De ware gelovigen, Gods kinderen uit Joden en heidenen, uit alle volk taal en stam, zij hebben de vervulling van het 'Onze Vader', omdat vanwege hun geloof de Heer Jezus Christus Zijn Heilige Geest binnenin hen gegeven heeft en God leeft in hen die van Hem zijn. (Rom.8:9)

[Willempie]

On 4/4/2024 at 8:43 AM, Jahu said:

Het korte antwoord is Jes.9:6, waar 'het Kind dat ons geboren is' ook Vader der eeuwigheid wordt genoemd. De Heer Jezus is God, Hij komt als Goddelijke Persoon in -of met- de Naam van God, gelijk de Heilige Geest daarna ook is gekomen in Zijn Naam.

Het Onze Vader is uiteraard kostbaar en waar, maar het is een voorbereidend overgangsgebed geweest, voor de 'rest' gelovige Joden, die de Heer Jezus Chrustus zijn gevolgd in de wedergeboorte. Immers, alleen het 'ware' Israël uit het OT, die Christus Jezus als de waarachtige God aannamen, die konden met recht zeggen dat God hun Vader was. Het zijn die gelovige Joden geweest, die door hun 'Onze Vader' gebed op voorzegging van de Heer Jezus na Pinksteren de Heilige Geest konden ontvangen, echter het overgrote deel van het oude bondsvolk niet!

Juist de persoonlijke aanname van de Heer Jezus Christus als de Heilige God Die gekomen is in het vlees, om ons te verlossen van de zonde en de dood, maakt de ware gelovige tot een kind van God. (Joh.1:12) Het Onze Vader gebed is daarmee op Zijn plaats, vanwege de nieuwe geestelijke realiteit, want Gods kinderen aanbidden God Zelf als zij de Heer Jezus Christus aanbidden. Hij als Persoon, Zijn Geest en Zijn Lichaam, zijn gekomen in Dezelfde Naam omdat Hij één is. Gods Geest was bij machte om door geboorte te komen in het 'vlees', en de Heer Jezus predikte en openbaarde het Koninkrijk Gods op aarde: in Hem was 'Onze Vader' reeds volkomen aanwezig. Na Zijn dood en opstanding is Hij door Zijn Heilige Geest ook bij machte in het vlees van hen 'die Hem aangenomen hebben' te komen. Toen was 'Onze Vader' bij hen ook realiteit geworden omdat zij de Heilige Geest hadden ontvangen. Merk de scherpe scheidslijn op tussen hen die wél Christus Jezus als God aannamen, en zij die dat niet deden, terwijl zij mensen van hetzelfde volk, dezelfde familie, en soms zelfs hetzelfde gezin waren! De ongelovige Jood of heiden zal het 'Onze Vader' nooit bidden, vanwege zijn ongeloof! De ware gelovigen, Gods kinderen uit Joden en heidenen, uit alle volk taal en stam, zij hebben de vervulling van het 'Onze Vader', omdat vanwege hun geloof de Heer Jezus Christus Zijn Heilige Geest binnenin hen gegeven heeft en God leeft in hen die van Hem zijn. (Rom.8:9)

Jij leert dus niet de drie-eenheid zoals die in de kerk wordt geleerd maar het gedachtengoed van Sabellius, die beweerde dat Christus een verschijningswijze (modus) van God is en niet een zelfstandige persoon. Deze on-Bijbelse opvatting duikt in onze tijd nog steeds op, vooral in sommige pinksterkringen.

Maar we zullen nu toch eens, uiterst voorzichtig en vol eerbied voor God en zijn Woord, zodat we niet vervallen tot onheilige, dogmatische, overmoedige en puur menselijke uitspraken, onderzoeken wat de Bijbel leert over de Messias. Daarbij houden we volgende vragen voor ogen:

1. Wat leert het Oude Testament over de beloofde Gezalfde (Messias)?

2. Wat leerde Jezus over zichzelf en God?

3. Hoe beschouwden de eerste discipelen (leerlingen) en de eerste christenen Jezus?

Maar eerst zullen we eens een blik werpen op de ontwikkeling van het dogma van de triniteit in de kerk en daarna op de Schriftuurlijke onderbouwing daarvan. Johannes schreef: "Niemand heeft ooit God gezien...Omdat wij het met eigen ogen hebben gezien, getuigen wij ervan dat God zijn Zoon gestuurd heeft....Alleen als wij geloven dat Jezus de Zoon van God is, kunnen wij de verleidingen van de wereld weerstaan. Wij weten dat Jezus de Zoon van God is omdat dat bevestigd is door zijn doop in water en door zijn dood aan het kruis." en "Wie verder gaat dan wat Christus ons geleerd heeft, heeft geen gemeenschap met God." Er waren dus mensen die wel verder gingen dan wat Christus geleerd heeft. Sommige leiders van de christenen begonnen te leren dat Jezus en God één en dezelfde zijn. Dat dit niet de gangbare opvatting was onder de christenen van die tijd, omdat dit niet was wat ze van de apostelen geleerd hadden, blijkt o.a. uit een schrijven van Tertullianus (einde tweede eeuw), één van de grondleggers van de leer van de drie-eenheid. Hij schrijft: "Het merendeel der gelovigen is verbijsterd over de Dispensatie (van de Drie in Eén)...Ze beschuldigen ons er voortdurend van dat we twee goden en drie goden prediken...Terwijl de Grieken zelfs weigeren om de oikonomia, of dispensatie (van de Drie in Eén) te begrijpen." Naar joodse christenen werd in die tijd al helemaal niet meer geluisterd. Anders dan vaak wordt beweerd, werd de drie-eenheid nog niet officieel vastgelegd, omdat de idee nog niet ten volle tot ontwikkeling was gekomen. Wat werd vastgelegd, was een soort twee-eenheid. Het officiële credo luidt dat "de Vader en de Zoon van dezelfde substantie zijn", wat dit ook moge beteken want dit werd niet verduidelijkt. Er waren voor- en tegenstanders van deze nieuwe kerkleer aanwezig te Nicea. Athanasius was de woordvoerder van de voorstanders en de tegenstanders werden vertegenwoordigd door Arius. Als Arius hierbij dogmatisch overkomt (Christus is een schepping van God en dus niet God zelf) is dat waarschijnlijk als reactie op het Sabellianisme, zo genoemd naar Sabellius (begin derde eeuw) die beweerde dat Christus een verschijningswijze (modus) van God is en niet een zelfstandige persoon. De verschillende woordvoerders mochten op het concilie hun zegje doen maar uiteindelijk was de Romeinse keizer Constantijn de baas en die besloot dat de eerstgenoemde leer (dat de Vader en de Zoon van dezelfde substantie zijn) officieel als de enige juiste vast te leggen. De gebeurtenissen na deze beslissing zouden grappig zijn als ze niet tegelijkertijd zo triest waren.

(wordt vervolgd) 

[Jahu]

2 hours ago, Willempie said:

Jij leert dus niet de drie-eenheid zoals die in de kerk wordt geleerd maar het gedachtengoed van Sabellius, die beweerde dat Christus een verschijningswijze (modus) van God is en niet een zelfstandige persoon. Deze on-Bijbelse opvatting duikt in onze tijd nog steeds op, vooral in sommige pinksterkringen.

Maar we zullen nu toch eens, uiterst voorzichtig en vol eerbied voor God en zijn Woord, zodat we niet vervallen tot onheilige, dogmatische, overmoedige en puur menselijke uitspraken, onderzoeken wat de Bijbel leert over de Messias. Daarbij houden we volgende vragen voor ogen:

1. Wat leert het Oude Testament over de beloofde Gezalfde (Messias)?

2. Wat leerde Jezus over zichzelf en God?

3. Hoe beschouwden de eerste discipelen (leerlingen) en de eerste christenen Jezus?

Maar eerst zullen we eens een blik werpen op de ontwikkeling van het dogma van de triniteit in de kerk en daarna op de Schriftuurlijke onderbouwing daarvan. Johannes schreef: "Niemand heeft ooit God gezien...Omdat wij het met eigen ogen hebben gezien, getuigen wij ervan dat God zijn Zoon gestuurd heeft....Alleen als wij geloven dat Jezus de Zoon van God is, kunnen wij de verleidingen van de wereld weerstaan. Wij weten dat Jezus de Zoon van God is omdat dat bevestigd is door zijn doop in water en door zijn dood aan het kruis." en "Wie verder gaat dan wat Christus ons geleerd heeft, heeft geen gemeenschap met God." Er waren dus mensen die wel verder gingen dan wat Christus geleerd heeft. Sommige leiders van de christenen begonnen te leren dat Jezus en God één en dezelfde zijn. Dat dit niet de gangbare opvatting was onder de christenen van die tijd, omdat dit niet was wat ze van de apostelen geleerd hadden, blijkt o.a. uit een schrijven van Tertullianus (einde tweede eeuw), één van de grondleggers van de leer van de drie-eenheid. Hij schrijft: "Het merendeel der gelovigen is verbijsterd over de Dispensatie (van de Drie in Eén)...Ze beschuldigen ons er voortdurend van dat we twee goden en drie goden prediken...Terwijl de Grieken zelfs weigeren om de oikonomia, of dispensatie (van de Drie in Eén) te begrijpen." Naar joodse christenen werd in die tijd al helemaal niet meer geluisterd. Anders dan vaak wordt beweerd, werd de drie-eenheid nog niet officieel vastgelegd, omdat de idee nog niet ten volle tot ontwikkeling was gekomen. Wat werd vastgelegd, was een soort twee-eenheid. Het officiële credo luidt dat "de Vader en de Zoon van dezelfde substantie zijn", wat dit ook moge beteken want dit werd niet verduidelijkt. Er waren voor- en tegenstanders van deze nieuwe kerkleer aanwezig te Nicea. Athanasius was de woordvoerder van de voorstanders en de tegenstanders werden vertegenwoordigd door Arius. Als Arius hierbij dogmatisch overkomt (Christus is een schepping van God en dus niet God zelf) is dat waarschijnlijk als reactie op het Sabellianisme, zo genoemd naar Sabellius (begin derde eeuw) die beweerde dat Christus een verschijningswijze (modus) van God is en niet een zelfstandige persoon. De verschillende woordvoerders mochten op het concilie hun zegje doen maar uiteindelijk was de Romeinse keizer Constantijn de baas en die besloot dat de eerstgenoemde leer (dat de Vader en de Zoon van dezelfde substantie zijn) officieel als de enige juiste vast te leggen. De gebeurtenissen na deze beslissing zouden grappig zijn als ze niet tegelijkertijd zo triest waren.

(wordt vervolgd) 

Dag @Willempie,

Afgezien van het voorbarige "dus" uit uw eerste zin, vind ik het leuk dat u heeft gereageerd, en ik ga daar een passend antwoord op geven. Maar dat kan best laat worden want vandaag en morgen ben ik aan het werk. Prima overigens dat u mij tutoyeert, ik blijf u gebruiken, vanwege mijn respect voor oudere mensen.

[Willempie]

het verhaal gaat dat Arius tijdens zijn toespraak een kaakslag kreeg toegediend, door de bisschop van Myra, bij ons bekend als Sint Nicolaas. Na het concilie werd Arius verbannen naar Illyrië. Dit was in 325. In 328 werd Athanasius bisschop van Alexandrië. Iets later riep Constantijn Arius terug uit Illyrië en raakte toen zo onder de indruk van diens Bijbelkennis en wijsheid dat hij ervan overtuigd raakte dat het credo van Nicea een vergissing was. Toen verbande Constantijn Ahtanasius naar Triër, in 335. In 337 liet de opvolger van keizer Cconstantijn Athanasius weer naar Alexandrië terugkomen maar in 339 vluchtte Athanasius omdat hij zag aankomen wederom verbannen te gaan worden. In 341 werden er twee concilies in Antiochië gehouden, waar tijdens de doctrines van Nicea officieel werden verworpen en vervangen door andere, deze maal in overeenstemming met de denkbeelden van Arius. In 343 eiste het concilie van Sardes de verwijdering van Athanasius. In 346 werd Athanasius echter weer aangesteld te Alexandrië. In 351 werd er nogmaals een concilie gehouden, specifiek gericht tegen de leerstellingen van Nicea. In 353 volgde er een concilie tegen Athanasius. In 355 werd Athanasius wederom officieel door een concilie veroordeeld, ditmaal te Milaan, en het jaar daarop werd hij voor de derde maal verbannen. In 357 werd tijdens een concilie officieel besloten dat de twee-eenheid on-Bijbels was en dat God groter is dan de Zoon. In 359 werd op de synode van Seleucië besloten dat Christus is "zoals de Vader". Hoe dit precies werd bedoeld werd wederom niet gespecificeerd. In 361 werd op het concilie van Antiochië de visie van Arius herbevestigd. In 380 verklaarde keizer Theodosius het christendom tot officiele staatsgodsdienst van het Romeinse rijk. In 381 organiseerde deze keizer het concilie van Constantinopel en verklaarde dat het credo van Nicea de enige juiste was, dus dat Jezus en God van dezelfde substantie zijn. Alleen werd ditmaal de Heilige Geest toegevoegd als derde persoon. De definitieve formulering van de drie-eenheid, zoals wij die nu kennen, werd vastgesteld op het concilie van Calcedon, in het jaar 451. Vanaf toen werden veranderingen in de leer niet langer toegestaan. Er kan volgens het westerse denken maar één leer de juiste zijn en nu het christendom de officiele staatsgodsdienst was geworden, kon die natuurlijk niet om de paar jaar weer veranderen. De leer van de heilige drie-eenheid was nu de enige toegestane denkwijze. Er bleven echter nog steeds christenen tegen deze leer strijden. In 529 reviseerde keizer Justianus de Romeinse wet en ketterij stond bij hem nogal hoog op de lijst van "criminele activiteiten". Op twee vormen van ketterij kwam de doodstraf te staan, namelijk op het niet aanvaarden van het credo van Nicea en op herdopen. In de eeuwen hierna zijn vele duizenden  christenen ter dood gebracht omdat ze deze door mensen uitgedachte doctrine niet als Bijbels aanvaardden. Zelfs tot in de achttiende eeuw werden er nog christenen om die reden levend verbrand. Denk nu niet dat alleen de Roomse kerk zich hieraan heeft schuldig gemaakt. Ik lees in mijn encyclopedie het volgende over Miguel Serveto (1511-1553): "Spaans medicus en theoloog, ontdekker van de kleine bloedsomloop. Hij bestreed de leer van de Drievuldigheid en werd daardoor op aanstichten van Calvijn te Genève gearresteerd en op de brandstapel ter dood gebracht." In de volgende bijdragen komen de Schriftuurlijke onderbouwingen voor en tegen de leer van de drie-eenheid aan de orde. We beginnen dan met de aankondigingen over de te verwachten Gezalfde (Messias) in het Oude Testament. 

(wordt vervolgd)   

[Jahu]

Er is over de Drie-eenheid inderdaad al heel veel te doen geweest, en tenslotte is het ook tot kerk-dogma geworden. Ik persoonlijk heb geen moeite met de Drie-eenheid en zal daar niet tegenin gaan, al vind ik de formulering ergens onbedoeld zwak en aanvechtbaar voor unitaristen, die al vanaf Deut.6:4 erop kunnen aanvallen. De Drie-eenheid is mij nooit Schriftuurlijk onderwezen of uitgelegd, ik ben er dus niet mee opgegroeid al kende ik de uitdrukking natuurlijk wel. Maar de Drievuldigheid bevat zeker iets goeds, namelijk dat in ieder geval de Heer Jezus Christus wordt erkend als de waarachtige God.

Dat u uit mijn bijdragen het Sabellianisme wilt concluderen heb ik voorbarig genoemd. Ik geloof namelijk niet dat de Vader de Zoon is of omgekeerd: De Vader is de Vader, en Zijn Zoon Jezus is de Zoon. Beiden behoren tot één Godheid, al kunnen wij de Vader niet benaderen buiten de Eniggeboren Zoon Jezus Christus om.

De gedachte aan één God is Schriftuurlijk en ligt voor de hand, maar “God” is zonder Zijn Zoon Jezus Christus te abstract en gevoelig voor dwaling.

Het is veel beter om met dezelfde gedachte te beginnen, en die vervolgens met een Bijbels fundament voort te zetten. God is dus één, de Heilige Geest, dat staat vast, dat is wat de Heer Jezus ons leert in Joh.4:24. Ik begrijp dat één volledig als één Persoon. De Heilige Geest is dus een Persoon, God, God is één Persoon. (Dus geen twee of drie goden – dat te noemen heeft geen zin gehad, maar dat terzijde.)

Maar hoe zit dat dan met de Vader, de Heilige Geest, en de Zoon, Deze Drie, als God één Persoon is?

Ik geef daar antwoord op aan de hand van het begrip persoon. Wat is het kenmerk van een persoon in leven?

1^e Hij heeft een geest, al vanaf zijn conceptie, en als de persoon er is, dan is zijn geest ook aanwezig.

2^e Hij heeft een lichaam, dat dient als ‘woning’ voor zijn geest, en als de persoon er is, dan is zijn lichaam ook aanwezig.

3^e En tenslotte, iedere persoon heeft een naam. De persoon gebruikt zijn naam, die betrekking heeft op zowel zijn geest alsook op zijn lichaam.

Als ik nu bij de Heilige Geest begin, Hij is niet alleen één, maar Hij was ook alleen! Pas vanaf de schepping van de hemel en de aarde was Hij ‘Onze Vader’ geworden, van zowel de engelen (Heb.12:9) alsmede van de mens Adam. (Luk.3:38)

De Heilige Geest is dus van eeuwigheid; Vader is Hij ‘geworden’ en dat blijft Hij ook, tot in der eeuwigheid. De Persoon God is dus de Heilige Geest, en Hij is het Leven, het 1^e kenmerk van een persoon. ‘God de Vader’ is Dezelfde, maar uit Genesis blijkt dat Hij toen nakomelingen heeft geschapen, geesten in de hemel, de mens uit de aarde.

Het doel van deze schepping van zowel de hemel en de aarde, was dat Hij Zich een ‘woning’ zocht. Die woning vond Hij niet in de engelen, maar het bleek Hem om een mens met een lichaam van ‘vlees en benen’ te gaan, en uiteindelijk zelfs om een zeer groot collectief aan mensen. In zo’n Lichaam is de Allerhoogste volmaakt aanwezig, Zijn volheid is in Hem. In Hem is Hij permanent aanwezig en heeft Hij Zijn welbehagen: Zijn Lichaam hoort bij Zijn Persoon, het 2^e kenmerk van een persoon.

Dan komen we bij de Naam, het 3^e persoonlijke kenmerk. Ook vóór de geboorte van de Heer Jezus, werd de Naam van God door de Joden niet uitgesproken. Niemand weet daarom precies hoe יהוה klinkt of wordt uitgesproken, speculaties in de transliteratie zijn JHWH, Jehovah, en Jahweh. Maar de feitelijke oorzaak van alle onduidelijkheid is eenvoudig: In die tijd was de Heilige God een Geest nog zonder zichtbaar Lichaam.

Als we op de Heer Jezus Christus zien, zoals de apostel ons aanraadt (Heb.12:2), dan is daar één Persoon: met een Geest binnenin Hem, dat is de Heilige Geest. (Joh.10:30) Hij heeft ook een Heilig Lichaam, waarmee Hij Zich als Mens tussen andere mensen bewoog, predikte, hen verloste van zonde en hun ziekte genas.

Maar Hij, de Eniggeboren God (Joh.1:18) heeft ook een Eigen Naam, Die Naam werd ons vanuit de hoogste hemel meegedeeld: JEZUS.

Hij, de Heer Jezus Christus is de IK BEN: alles aan Hem en in Hem is Heilig, van vóór Zijn geboorte, dóór Zijn geboorte (Joh.10:36), vandaag en tot in eeuwigheid.

De Heilige Geest heeft Zijn welbehagen in de Heer Jezus Christus, Zijn volheid bevindt zich in Zijn Zoon (Kol.2:9) en Hem zijn alle dingen overgegeven. (Matt.11:27) De waarachtige God is onbereikbaar en ontoegankelijk, tenzij wij Hem aanbidden in de Heer Jezus Christus: alles van God is in Hem, en alles van Hem is God Zelf. Er is van God geen andere Naam dan Jezus Christus, door wie wij zalig kunnen worden. (Han.4:12)

De Persoon die zei ‘Eer Abraham was, ben Ik’ (Joh.8:58, Ego Eimi), had een Lichaam van nog geen 50 jaar, maar Zijn Woord en Zijn Geest was er al vóór Abraham, en vóór al het andere. (Spr.8:23)

Alle Bijbelplaatsen van de Vader in de Zoon, en de Zoon in de Vader zijn in overeenstemming met deze exegese. Zij zijn één omdat Geest en Lichaam van één Persoon zijn. Zonder Zijn Lichaam zou de Persoon Zijn volheid niet hebben, en zonder Zijn Geest kan de Persoon niet leven. Zijn Naam maakt Hem persoonlijk, Zijn Naam identificeert Hem, en Hij hoort u als u Zijn Naam aanroept: JEZUS.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Willempie]

(vervolg)

De eerste aankondiging van de Messias wordt gedaan, direct nadat Adam en Eva van "de boom der kennis van goed en kwaad" hadden geproefd, waarmee ze "verstandig" werden en tevens sterfelijk. De aankondiging wordt eigenlijk gedaan aan de slang die de vrouw verleid had om, ondanks Gods verbod, toch van die boom te eten om "gelijk te worden aan God". Er wordt hem verteld dat uit de vrouw iemand zal voortkomen die hem de kop zal vermorzelen en die hij zijn hiel zal verbrijzelen. Adam en Eva zijn bij deze aankondiging aanwezig. Later bemerkt Eva dat ze leven in zich draagt en wordt er voor de eerste keer in de geschiedenis een mens geboren, namelijk Kaïn. Is het vergezocht om te veronderstellen dat Adam en Eva, na dit ontzagwekkende wonder meegemaakt te hebben, gedacht hebben dat Kaïn de beloofde verlosser was? Misschien heeft Kaïn dit van zichzelf ook wel gemeend. Hij vermoordde echter uit jaloezie zijn broer Abel en werd daarmee de eerste moordenaar onder de mensen. Hierna werd Seth geboren. Zijn naam betekent "plaatsvervanger". Ook Seth, hoewel volgens de overlevering een priester van God, evenals later Sem, de zoon van Noach, waarnaar de Semitische volkeren zijn vernoemd, dat was, bleek niet de verwachtte verlosser te zijn. Maar de belofte van God werd niet vergeten. Eens zou de Verlosser uit een vrouw geboren worden.

In de loop van de geschiedenis hebben mensen het, bij de vertaling, nodig gevonden om de namen van de boeken van de Thora te veranderen. Dat is erg jammer want Hebreeuwse namen hebben een boodschap. De Hebreeuwse naam van het boek dat wij kennen als Exodus is Sjemoth en dat betekent "namen". Het boek Sjemoth begint dan ook met een opsomming van de namen der zonen van Jacob (Israël) die naar Egypte emigreerden: Reoewen, Shimon, Levie, Jehuda, Jissachar, Zewoelon, Benjamin, Dan, Nafthalie, Gad en Asher. Als nu een Hebreeuws sprekend iemand deze namen leest, in de volgorde zoals geschreven in Sjemoth, leest die persoon het volgende: "Zie de zoon. Luister naar hem. Kleef hem aan. Loof hem (de deur naar God). Hij breng het loon. Hij woont onder ons. De zoon van mijn rechterhand, de rechter, strijdt voor uw geluk en blijdschap." Mozes vertelt het volk Israël: "De Here zal een profeet in uw midden laten opstaan, iemand zoals ik. U moet naar hem luisteren en hem gehoorzamen." Zoals Mozes zegt zijn er inderdaad grote overeenkomsten tussen Mozes zelf en de aangekondigde Messias. In de volgende bijdrage zullen we een aantal teksten in de Psalmen over de Messias bekijken. Het boek Psalmen bestaat voor tachtig procent uit profetie en ook Jezus citeerde hier regelmatig uit.

(wordt vervolgd) 

 

 

[Willempie]

(vervolg)

In de Psalmen vinden we heel veel voorzeggingen over de Messias. Sommige teksten lijken over koning David te gaan maar als we de rest van de Psalm lezen blijken het dan toch profetieën over de Messias (de Zoon van David) te zijn. Profetieën over de lijdende Knecht, in het jodendom Messiach ben (zoon van) Jozef, en de verheerlijkte Koning (Messiach ben David) lopen door elkaar. Voor christenen behoort het duidelijk te zijn dat ze over één en dezelfde Messias gaan. Voor veel Joden is dat (nog) niet duidelijk, vanwege de tijdelijke bedekking waar Paulus over schrijft in zijn brief aan de Romeinen. Nu volgt een kleine selectie van relevante teksten. Ik vermeld er geen hoofdstuk- en versnummers bij maar indien iemand de tekst niet kan vinden of over de juistheid twijfelt hoor ik het wel. 

De machthebbers van deze wereld hebben hun hoofden bijeen gestoken en spannen samen tegen de Here en Zijn Gezalfde.

Dit is de Koning die Ik heb aangesteld, verklaart de Here dan, en Ik heb Hem in Jeruzalem, mijn heilige stad, een troon gegeven. De Uitverkorene van de Here antwoordt vervolgens: Ik zal de eeuwige bedoeling van de Here bekendmaken, want Hij heeft tegen Mij gezegd: Jij bent Mijn Zoon, op deze dag ben Jij verwekt. Vraag Mij wat je wilt en Ik zal Je alle volken in bezit geven...

Val voor Zijn Zoon op uw knieën. Kus Hem, want als binnenkort Zijn toorn ontbrandt, bent U verloren. Zij die hun vertrouwen op Hem stellen, zijn gelukkige en gezegende mensen.

...en U hebt Hem een plaats vlak onder Uzelf gegeven. U gaf hem een kroon van glorie en eer. 

De Here deed dit omdat ik rechtvaardig ben. Hij hielp mij omdat er geen kwaad aan mijn handen kleeft. Ik heb altijd op Zijn weg gewandeld en ben nooit op een dwaalweg van Hem afgeraakt. Ik hield Zijn wetten steeds in gedachten, vergat nooit één van Zijn regels. Ik gedroeg mij altijd precies zoals Hij verwachtte en zorgde ervoor dat ik niet zondigde. De Here heeft mij overeenkomstig behandeld: Hem stond mijn zuiverheid voor ogen.

O God, mijn God, waarom hebt U mij alleen gelaten? Ik schreeuw om uitkomst, maar die is ver van mij. Ik huil om hulp....

U, here, liet mij ter wereld komen. U gaf mij rust aan de borst van mijn moeder. Bij mijn geboorte werd ik aan U opgedragen, al sinds die tijd bent U mijn God...

...ik voel mij als water, dat wegloopt; al mijn beenderen zijn ontwricht. Mijn hart lijkt op gesmolten was, ik voel het bijna niet meer kloppen...

...zij doorsteken mijn handen en mijn voeten. Ik kan mijn beenderen tellen; zij vermaken zich door naar mij te komen kijken. Zij verdelen mijn kleren onder elkaar en loten wie mijn mantel mag hebben...

Toen zei ik: Ik kom eraan, in de Wet (Thora) werd al over mij geschreven. Mijn hele hart verlangt ernaar Uw wil te doen, mijn God. Uw wet (Thora) is mijn leven.

...Verberg U niet voor mij; ik ben Uw dienaar en ik ben vreselijk bang. Antwoord mij toch snel!...

...Velen dachten dat ik die wonderen zelf deed, maar U was degene tot wie ik altijd vluchtte...

...Hij zal Mij Zijn Vader noemen. Ik zal zijn God zijn en de rots waar hij zijn redding vindt...

Dit sprak de Here tot mijn Heer: Kom naast Mij zitten, aan Mijn rechterhand, dan zal Ik alle tegenstanders aan U onderwerpen.

...U bent de eeuwige priester, zoals ook Melchizedek mijn priester was.

Tot zover voor nu.

(wordt vervolgd)

 

[Jahu]

On 4/7/2024 at 7:33 AM, Willempie said:

(vervolg)

In de Psalmen vinden we heel veel voorzeggingen over de Messias. Sommige teksten lijken over koning David te gaan maar als we de rest van de Psalm lezen blijken het dan toch profetieën over de Messias (de Zoon van David) te zijn. Profetieën over de lijdende Knecht, in het jodendom Messiach ben (zoon van) Jozef, en de verheerlijkte Koning (Messiach ben David) lopen door elkaar. Voor christenen behoort het duidelijk te zijn dat ze over één en dezelfde Messias gaan. Voor veel Joden is dat (nog) niet duidelijk, vanwege de tijdelijke bedekking waar Paulus over schrijft in zijn brief aan de Romeinen. Nu volgt een kleine selectie van relevante teksten. Ik vermeld er geen hoofdstuk- en versnummers bij maar indien iemand de tekst niet kan vinden of over de juistheid twijfelt hoor ik het wel. 

De machthebbers van deze wereld hebben hun hoofden bijeen gestoken en spannen samen tegen de Here en Zijn Gezalfde.

Dit is de Koning die Ik heb aangesteld, verklaart de Here dan, en Ik heb Hem in Jeruzalem, mijn heilige stad, een troon gegeven. De Uitverkorene van de Here antwoordt vervolgens: Ik zal de eeuwige bedoeling van de Here bekendmaken, want Hij heeft tegen Mij gezegd: Jij bent Mijn Zoon, op deze dag ben Jij verwekt. Vraag Mij wat je wilt en Ik zal Je alle volken in bezit geven...

Val voor Zijn Zoon op uw knieën. Kus Hem, want als binnenkort Zijn toorn ontbrandt, bent U verloren. Zij die hun vertrouwen op Hem stellen, zijn gelukkige en gezegende mensen.

...en U hebt Hem een plaats vlak onder Uzelf gegeven. U gaf hem een kroon van glorie en eer. 

De Here deed dit omdat ik rechtvaardig ben. Hij hielp mij omdat er geen kwaad aan mijn handen kleeft. Ik heb altijd op Zijn weg gewandeld en ben nooit op een dwaalweg van Hem afgeraakt. Ik hield Zijn wetten steeds in gedachten, vergat nooit één van Zijn regels. Ik gedroeg mij altijd precies zoals Hij verwachtte en zorgde ervoor dat ik niet zondigde. De Here heeft mij overeenkomstig behandeld: Hem stond mijn zuiverheid voor ogen.

O God, mijn God, waarom hebt U mij alleen gelaten? Ik schreeuw om uitkomst, maar die is ver van mij. Ik huil om hulp....

U, here, liet mij ter wereld komen. U gaf mij rust aan de borst van mijn moeder. Bij mijn geboorte werd ik aan U opgedragen, al sinds die tijd bent U mijn God...

...ik voel mij als water, dat wegloopt; al mijn beenderen zijn ontwricht. Mijn hart lijkt op gesmolten was, ik voel het bijna niet meer kloppen...

...zij doorsteken mijn handen en mijn voeten. Ik kan mijn beenderen tellen; zij vermaken zich door naar mij te komen kijken. Zij verdelen mijn kleren onder elkaar en loten wie mijn mantel mag hebben...

Toen zei ik: Ik kom eraan, in de Wet (Thora) werd al over mij geschreven. Mijn hele hart verlangt ernaar Uw wil te doen, mijn God. Uw wet (Thora) is mijn leven.

...Verberg U niet voor mij; ik ben Uw dienaar en ik ben vreselijk bang. Antwoord mij toch snel!...

...Velen dachten dat ik die wonderen zelf deed, maar U was degene tot wie ik altijd vluchtte...

...Hij zal Mij Zijn Vader noemen. Ik zal zijn God zijn en de rots waar hij zijn redding vindt...

Dit sprak de Here tot mijn Heer: Kom naast Mij zitten, aan Mijn rechterhand, dan zal Ik alle tegenstanders aan U onderwerpen.

...U bent de eeuwige priester, zoals ook Melchizedek mijn priester was.

Tot zover voor nu.

(wordt vervolgd)

 

** Ik voeg in het blauw mijn visie op de juiste plek in de tekst van Willempie. **

 

“In de Psalmen vinden we heel veel voorzeggingen over de Messias. Sommige teksten lijken over koning David te gaan maar als we de rest van de Psalm lezen blijken het dan toch profetieën over de Messias (de Zoon van David) te zijn.

** De helft van de Psalmen werd door David geschreven. Maar ook Salomo, Asaf en Mozes schreven een aantal Psalmen. Voor een goed overzicht wie welke Psalmen schreef, verwijs ik naar: https://www.kingcomments.com/nl/bijbelstudies/Ps **

 

Profetieën over de lijdende Knecht, in het jodendom Messiach ben (zoon van) Jozef, en de verheerlijkte Koning (Messiach ben David) lopen door elkaar. Voor christenen behoort het duidelijk te zijn dat ze over één en dezelfde Messias gaan.

** Op dit punt is het raadzaam om nuchter en oplettend te zijn, en om nu juist de Joodse voorstelling van “de Messias” niet op één lijn te plaatsen met de voorstelling die Christenen hebben. De Joden in Israël hebben ten tijde van de Heer Jezus, op een ‘rest’ na – geprofeteerd door Jesaja – niet geloofd dat Hij de Messias is, en dat doen zij ook anno 2024 niet! (Rom.9:27) **

 

Voor veel Joden is dat (nog) niet duidelijk, vanwege de tijdelijke bedekking waar Paulus over schrijft in zijn brief aan de Romeinen.

** Daar is helemaal niets bijzonders aan, immers, voor veel Chinezen, voor veel Afrikanen, en voor heel veel andere volken en mensen, is dat ook (nog) niet duidelijk. **

Nu volgt een kleine selectie van relevante teksten. Ik vermeld er geen hoofdstuk- en versnummers bij maar indien iemand de tekst niet kan vinden of over de juistheid twijfelt hoor ik het wel. 

De machthebbers van deze wereld hebben hun hoofden bijeen gestoken en spannen samen tegen de Here en Zijn Gezalfde. (Ps.2:2)

** Dit is een klassiek voorbeeld van wat ik noem de identificatie van “de Here”, dat is van “God Zelf”. David ziet in zijn profetie de Here én tegelijk Zijn Gezalfde. Dat is hier onvermijdelijk, omdat in de nieuwe periode van de heilsgeschiedenis de Here en Zijn Gezalfde, één zijn. Zoals de Heer Jezus Christus toen die profetie in vervulling ging, heeft uitgelegd. (Joh.10:30) De “Heere” zonder Zijn, buiten Zijn, of los van Zijn Gezalfde, dan wel Zijn Gezalfde de Heer Jezus Christus, apart van de Heilige God, is een onmogelijkheid, een contradictio in terminis. **

 

Dit is de Koning die Ik heb aangesteld, verklaart de Here dan, en Ik heb Hem in Jeruzalem, mijn heilige stad, een troon gegeven. De Uitverkorene van de Here antwoordt vervolgens: Ik zal de eeuwige bedoeling van de Here bekendmaken, want Hij heeft tegen Mij gezegd: Jij bent Mijn Zoon, op deze dag ben Jij verwekt. Vraag Mij wat je wilt en Ik zal Je alle volken in bezit geven...  (Ps.2:1-8)

Val voor Zijn Zoon op uw knieën. Kus Hem, want als binnenkort Zijn toorn ontbrandt, bent U verloren. Zij die hun vertrouwen op Hem stellen, zijn gelukkige en gezegende mensen. (Ps.2:12)

...en U hebt Hem een plaats vlak onder Uzelf gegeven. U gaf hem een kroon van glorie en eer. (Ps.8:5)

** Hier zien we een voorbeeld van misleiding, omdat niet uit de Bijbel zelf wordt gelezen maar uit een parafrase zoals “Het Boek”. “Uzelf” is fout en staat hier niet in de TeNaCh, maar 'ĕlôhı̂ym “engelen”. Geen enkele engel kan immers de volmaakte God Zelf zijn want het zijn allen schepselen, Zijn dienende geesten. (Heb.1:14) Het Boek zet ook hier de lezer dus op het verkeerde been. Volgens het Nederlands/Vlaams Bijbelgenootschap mag Het Boek om deze reden terecht geen Bijbel worden genoemd. **

De Here deed dit omdat ik rechtvaardig ben. Hij hielp mij omdat er geen kwaad aan mijn handen kleeft. Ik heb altijd op Zijn weg gewandeld en ben nooit op een dwaalweg van Hem afgeraakt. Ik hield Zijn wetten steeds in gedachten, vergat nooit één van Zijn regels. Ik gedroeg mij altijd precies zoals Hij verwachtte en zorgde ervoor dat ik niet zondigde. De Here heeft mij overeenkomstig behandeld: Hem stond mijn zuiverheid voor ogen. (Ps.18:19-24) ** David was een oprecht man, een knecht des Heeren (Han.4:25), en hij wist met de hulp van zijn God de heidense afgodendienaars te verslaan. David, een man naar Gods hart (Han.13:22), kun je ook lezen als “lieveling”. David was de lieveling van God, dat betekent zijn naam ook, “lieveling”. Daarmee is koning David een type van de Heer Jezus Christus, de Grote Koning! Van Hem, de Heer Jezus Christus houdt God het allermeest. Hij is de hemelse Kurios die ‘in het vlees’ is gekomen, als Mens op aarde heeft geleefd en alles heeft volbracht, tot en met het Offer van Zijn Eigen Lichaam. Hij is de Heilige, in Wie de Heilige Geest Zijn welbehagen heeft, Hij is Gods Zoon de Geliefde. (Matt.3:17) **

 

O God, mijn God, waarom hebt U mij alleen gelaten? Ik schreeuw om uitkomst, maar die is ver van mij. Ik huil om hulp.... (Ps.22:1)

** Deze woorden van koning David zagen profetisch vooruit op de woorden die de Heer Jezus sprak aan het kruis. Onze God wist dat door Hem ook hiermee de Schriften werden vervuld. (Matt.26:54) **

 

 

U, here, liet mij ter wereld komen. U gaf mij rust aan de borst van mijn moeder. Bij mijn geboorte werd ik aan U opgedragen, al sinds die tijd bent U mijn God... (Ps.22:9-10)

** Zoals gezegd was koning David, net als bv. Mozes, een type van de Heer Jezus Christus. Maar de ‘afschaduwing’ van Christus, is niet in alle opzichten helemaal gelijk aan de werkelijkheid. Mannen Gods, profeten, zijn dikwijls van kind af aan in contact met God, denk aan Jesaja. Maar van Christus Jezus, Gods vleesgeworden Woord, staat zelfs dat Hij al was gezalfd vóór Hij werd geboren. (Spr.8:23) **

 

...ik voel mij als water, dat wegloopt; al mijn beenderen zijn ontwricht. Mijn hart lijkt op gesmolten was, ik voel het bijna niet meer kloppen... (Ps.22:15)

**Ik heb de Bijbelverzen er maar even bij gezet, wel zo duidelijk. **

 

...zij doorsteken mijn handen en mijn voeten. Ik kan mijn beenderen tellen; zij vermaken zich door naar mij te komen kijken. zij verdelen mijn kleren onder elkaar en loten wie mijn mantel mag hebben... (Ps.22:16-18)

 

Toen zei ik: Ik kom eraan, in de Wet (Thora) werd al over mij geschreven. Mijn hele hart verlangt ernaar Uw wil te doen, mijn God. Uw wet (Thora) is mijn leven.  (Ps.40:7-8)

** Het tussen haakjes geschreven (Thora) staat niet in de Bijbel en ook niet in Het Boek, maar werd door u geïnterpreteerd en toegevoegd!

 

Door te veronderstellen dat niets anders dan de Thora de wet van God omvat, doen wij Hem tekort. Door Mozes werd in de Thora, dat zijn de eerste vijf boeken van het OT, inderdaad over de Messias geschreven. (Deut.18:15) Maar de Mozaïsche wet wordt algemeen geassocieerd met wat ooit begon met de 10 woorden die hij op de berg Sinaï ontving. Gaandeweg zijn binnen het jodendom de voorschriften uitgebreid tot een omvangrijke plichtenleer, die van buitenaf als een zwaar juk op de mens wordt gelegd. Maar al het wettisisme van de Thora, heeft in al die eeuwen niet één mens voor God kunnen rechtvaardigen! (Gal.3:11)

Daarom wordt, met wat koning David in Psalm 40 wil aanduiden, ook iets groters bedoeld. Hij gebruikt het woord “boekrol”. Niet alleen de Thora, maar bijvoorbeeld ook de Psalmen zelf hebben dan betrekking op Gods wet. Dat zien wij heel duidelijk aan wat de Heer Jezus Zelf zegt:

‘Is er niet geschreven in uw wet: Ik heb gezegd, gij zijt goden?' (Psa. 82:6)

...Verberg U niet voor mij; ik ben Uw dienaar en ik ben vreselijk bang. Antwoord mij toch snel!...

...Velen dachten dat ik die wonderen zelf deed, maar U was degene tot wie ik altijd vluchtte...

...Hij zal Mij Zijn Vader noemen. Ik zal zijn God zijn en de rots waar hij zijn redding vindt...

Dit sprak de Here tot mijn Heer: Kom naast Mij zitten, aan Mijn rechterhand, dan zal Ik alle tegenstanders aan U onderwerpen.

...U bent de eeuwige priester, zoals ook Melchizedek mijn priester was.

Tot zover voor nu.  (wordt vervolgd)”

---

 

U heeft leuk de Psalmen geciteerd Willempie, mijn dank daarvoor. Ik zie echter niet dat daarin antwoord wordt gegeven op mijn vraag aan Flawless over Gods plan:

 

“Is dat plan dan anders dan het voornemen dat Hij heeft met andere volken?”

 

Waarschijnlijk gaat u dat dan in uw vervolg alsnog geven, alvast mijn dank daarvoor.

 

Jahu

[Willempie]

2 hours ago, Jahu said:

** Ik voeg in het blauw mijn visie op de juiste plek in de tekst van Willempie. **

 

“In de Psalmen vinden we heel veel voorzeggingen over de Messias. Sommige teksten lijken over koning David te gaan maar als we de rest van de Psalm lezen blijken het dan toch profetieën over de Messias (de Zoon van David) te zijn.

** De helft van de Psalmen werd door David geschreven. Maar ook Salomo, Asaf en Mozes schreven een aantal Psalmen. Voor een goed overzicht wie welke Psalmen schreef, verwijs ik naar: https://www.kingcomments.com/nl/bijbelstudies/Ps **

 

Profetieën over de lijdende Knecht, in het jodendom Messiach ben (zoon van) Jozef, en de verheerlijkte Koning (Messiach ben David) lopen door elkaar. Voor christenen behoort het duidelijk te zijn dat ze over één en dezelfde Messias gaan.

** Op dit punt is het raadzaam om nuchter en oplettend te zijn, en om nu juist de Joodse voorstelling van “de Messias” niet op één lijn te plaatsen met de voorstelling die Christenen hebben. De Joden in Israël hebben ten tijde van de Heer Jezus, op een ‘rest’ na – geprofeteerd door Jesaja – niet geloofd dat Hij de Messias is, en dat doen zij ook anno 2024 niet! (Rom.9:27) **

 

Voor veel Joden is dat (nog) niet duidelijk, vanwege de tijdelijke bedekking waar Paulus over schrijft in zijn brief aan de Romeinen.

** Daar is helemaal niets bijzonders aan, immers, voor veel Chinezen, voor veel Afrikanen, en voor heel veel andere volken en mensen, is dat ook (nog) niet duidelijk. **

Nu volgt een kleine selectie van relevante teksten. Ik vermeld er geen hoofdstuk- en versnummers bij maar indien iemand de tekst niet kan vinden of over de juistheid twijfelt hoor ik het wel. 

De machthebbers van deze wereld hebben hun hoofden bijeen gestoken en spannen samen tegen de Here en Zijn Gezalfde. (Ps.2:2)

** Dit is een klassiek voorbeeld van wat ik noem de identificatie van “de Here”, dat is van “God Zelf”. David ziet in zijn profetie de Here én tegelijk Zijn Gezalfde. Dat is hier onvermijdelijk, omdat in de nieuwe periode van de heilsgeschiedenis de Here en Zijn Gezalfde, één zijn. Zoals de Heer Jezus Christus toen die profetie in vervulling ging, heeft uitgelegd. (Joh.10:30) De “Heere” zonder Zijn, buiten Zijn, of los van Zijn Gezalfde, dan wel Zijn Gezalfde de Heer Jezus Christus, apart van de Heilige God, is een onmogelijkheid, een contradictio in terminis. **

 

Dit is de Koning die Ik heb aangesteld, verklaart de Here dan, en Ik heb Hem in Jeruzalem, mijn heilige stad, een troon gegeven. De Uitverkorene van de Here antwoordt vervolgens: Ik zal de eeuwige bedoeling van de Here bekendmaken, want Hij heeft tegen Mij gezegd: Jij bent Mijn Zoon, op deze dag ben Jij verwekt. Vraag Mij wat je wilt en Ik zal Je alle volken in bezit geven...  (Ps.2:1-8)

Val voor Zijn Zoon op uw knieën. Kus Hem, want als binnenkort Zijn toorn ontbrandt, bent U verloren. Zij die hun vertrouwen op Hem stellen, zijn gelukkige en gezegende mensen. (Ps.2:12)

...en U hebt Hem een plaats vlak onder Uzelf gegeven. U gaf hem een kroon van glorie en eer. (Ps.8:5)

** Hier zien we een voorbeeld van misleiding, omdat niet uit de Bijbel zelf wordt gelezen maar uit een parafrase zoals “Het Boek”. “Uzelf” is fout en staat hier niet in de TeNaCh, maar 'ĕlôhı̂ym “engelen”. Geen enkele engel kan immers de volmaakte God Zelf zijn want het zijn allen schepselen, Zijn dienende geesten. (Heb.1:14) Het Boek zet ook hier de lezer dus op het verkeerde been. Volgens het Nederlands/Vlaams Bijbelgenootschap mag Het Boek om deze reden terecht geen Bijbel worden genoemd. **

De Here deed dit omdat ik rechtvaardig ben. Hij hielp mij omdat er geen kwaad aan mijn handen kleeft. Ik heb altijd op Zijn weg gewandeld en ben nooit op een dwaalweg van Hem afgeraakt. Ik hield Zijn wetten steeds in gedachten, vergat nooit één van Zijn regels. Ik gedroeg mij altijd precies zoals Hij verwachtte en zorgde ervoor dat ik niet zondigde. De Here heeft mij overeenkomstig behandeld: Hem stond mijn zuiverheid voor ogen. (Ps.18:19-24) ** David was een oprecht man, een knecht des Heeren (Han.4:25), en hij wist met de hulp van zijn God de heidense afgodendienaars te verslaan. David, een man naar Gods hart (Han.13:22), kun je ook lezen als “lieveling”. David was de lieveling van God, dat betekent zijn naam ook, “lieveling”. Daarmee is koning David een type van de Heer Jezus Christus, de Grote Koning! Van Hem, de Heer Jezus Christus houdt God het allermeest. Hij is de hemelse Kurios die ‘in het vlees’ is gekomen, als Mens op aarde heeft geleefd en alles heeft volbracht, tot en met het Offer van Zijn Eigen Lichaam. Hij is de Heilige, in Wie de Heilige Geest Zijn welbehagen heeft, Hij is Gods Zoon de Geliefde. (Matt.3:17) **

 

O God, mijn God, waarom hebt U mij alleen gelaten? Ik schreeuw om uitkomst, maar die is ver van mij. Ik huil om hulp.... (Ps.22:1)

** Deze woorden van koning David zagen profetisch vooruit op de woorden die de Heer Jezus sprak aan het kruis. Onze God wist dat door Hem ook hiermee de Schriften werden vervuld. (Matt.26:54) **

 

 

U, here, liet mij ter wereld komen. U gaf mij rust aan de borst van mijn moeder. Bij mijn geboorte werd ik aan U opgedragen, al sinds die tijd bent U mijn God... (Ps.22:9-10)

** Zoals gezegd was koning David, net als bv. Mozes, een type van de Heer Jezus Christus. Maar de ‘afschaduwing’ van Christus, is niet in alle opzichten helemaal gelijk aan de werkelijkheid. Mannen Gods, profeten, zijn dikwijls van kind af aan in contact met God, denk aan Jesaja. Maar van Christus Jezus, Gods vleesgeworden Woord, staat zelfs dat Hij al was gezalfd vóór Hij werd geboren. (Spr.8:23) **

 

...ik voel mij als water, dat wegloopt; al mijn beenderen zijn ontwricht. Mijn hart lijkt op gesmolten was, ik voel het bijna niet meer kloppen... (Ps.22:15)

**Ik heb de Bijbelverzen er maar even bij gezet, wel zo duidelijk. **

 

...zij doorsteken mijn handen en mijn voeten. Ik kan mijn beenderen tellen; zij vermaken zich door naar mij te komen kijken. zij verdelen mijn kleren onder elkaar en loten wie mijn mantel mag hebben... (Ps.22:16-18)

 

Toen zei ik: Ik kom eraan, in de Wet (Thora) werd al over mij geschreven. Mijn hele hart verlangt ernaar Uw wil te doen, mijn God. Uw wet (Thora) is mijn leven.  (Ps.40:7-8)

** Het tussen haakjes geschreven (Thora) staat niet in de Bijbel en ook niet in Het Boek, maar werd door u geïnterpreteerd en toegevoegd!

 

Door te veronderstellen dat niets anders dan de Thora de wet van God omvat, doen wij Hem tekort. Door Mozes werd in de Thora, dat zijn de eerste vijf boeken van het OT, inderdaad over de Messias geschreven. (Deut.18:15) Maar de Mozaïsche wet wordt algemeen geassocieerd met wat ooit begon met de 10 woorden die hij op de berg Sinaï ontving. Gaandeweg zijn binnen het jodendom de voorschriften uitgebreid tot een omvangrijke plichtenleer, die van buitenaf als een zwaar juk op de mens wordt gelegd. Maar al het wettisisme van de Thora, heeft in al die eeuwen niet één mens voor God kunnen rechtvaardigen! (Gal.3:11)

Daarom wordt, met wat koning David in Psalm 40 wil aanduiden, ook iets groters bedoeld. Hij gebruikt het woord “boekrol”. Niet alleen de Thora, maar bijvoorbeeld ook de Psalmen zelf hebben dan betrekking op Gods wet. Dat zien wij heel duidelijk aan wat de Heer Jezus Zelf zegt:

‘Is er niet geschreven in uw wet: Ik heb gezegd, gij zijt goden?' (Psa. 82:6)

...Verberg U niet voor mij; ik ben Uw dienaar en ik ben vreselijk bang. Antwoord mij toch snel!...

...Velen dachten dat ik die wonderen zelf deed, maar U was degene tot wie ik altijd vluchtte...

...Hij zal Mij Zijn Vader noemen. Ik zal zijn God zijn en de rots waar hij zijn redding vindt...

Dit sprak de Here tot mijn Heer: Kom naast Mij zitten, aan Mijn rechterhand, dan zal Ik alle tegenstanders aan U onderwerpen.

...U bent de eeuwige priester, zoals ook Melchizedek mijn priester was.

Tot zover voor nu.  (wordt vervolgd)”

---

 

U heeft leuk de Psalmen geciteerd Willempie, mijn dank daarvoor. Ik zie echter niet dat daarin antwoord wordt gegeven op mijn vraag aan Flawless over Gods plan:

 

“Is dat plan dan anders dan het voornemen dat Hij heeft met andere volken?”

 

Waarschijnlijk gaat u dat dan in uw vervolg alsnog geven, alvast mijn dank daarvoor.

 

Jahu

Dit is een klassiek voorbeeld van wat ik noem de identificatie van “de Here”, dat is van “God Zelf”. David ziet in zijn profetie de Here én tegelijk Zijn Gezalfde. Dat is hier onvermijdelijk, omdat in de nieuwe periode van de heilsgeschiedenis de Here en Zijn Gezalfde, één zijn. Zoals de Heer Jezus Christus toen die profetie in vervulling ging, heeft uitgelegd. (Joh.10:30) De “Heere” zonder Zijn, buiten Zijn, of los van Zijn Gezalfde, dan wel Zijn Gezalfde de Heer Jezus Christus, apart van de Heilige God, is een onmogelijkheid, een contradictio in terminis.

Er staat de Here en zijn Gezalfde. Als het waar zou zijn wat U beweert, dan zou er iets anders staan, namelijk de Here, de Gezalfde o.i.d. U leest niet wat er staat maar wat U wilt dat er staat.

 

[Willempie]

2 hours ago, Jahu said:

Het tussen haakjes geschreven (Thora) staat niet in de Bijbel en ook niet in Het Boek, maar werd door u geïnterpreteerd en toegevoegd!

Thora betekent wet. In het Hebreeuws is wet Thora.  

[Barnabas]

2 hours ago, Jahu said:

** Ik voeg in het blauw mijn visie op de juiste plek in de tekst van Willempie. **

 Dit is de Koning die Ik heb aangesteld, verklaart de Here dan, en Ik heb Hem in Jeruzalem, mijn heilige stad, een troon gegeven. De Uitverkorene van de Here antwoordt vervolgens: Ik zal de eeuwige bedoeling van de Here bekendmaken, want Hij heeft tegen Mij gezegd: Jij bent Mijn Zoon, op deze dag ben Jij verwekt. Vraag Mij wat je wilt en Ik zal Je alle volken in bezit geven...  (Ps.2:1-8)

Val voor Zijn Zoon op uw knieën. Kus Hem, want als binnenkort Zijn toorn ontbrandt, bent U verloren. Zij die hun vertrouwen op Hem stellen, zijn gelukkige en gezegende mensen. (Ps.2:12)

...en U hebt Hem een plaats vlak onder Uzelf gegeven. U gaf hem een kroon van glorie en eer. (Ps.8:5)

** Hier zien we een voorbeeld van misleiding, omdat niet uit de Bijbel zelf wordt gelezen maar uit een parafrase zoals “Het Boek”. “Uzelf” is fout en staat hier niet in de TeNaCh, maar 'ĕlôhı̂ym “engelen”. Geen enkele engel kan immers de volmaakte God Zelf zijn want het zijn allen schepselen, Zijn dienende geesten. (Heb.1:14) Het Boek zet ook hier de lezer dus op het verkeerde been. Volgens het Nederlands/Vlaams Bijbelgenootschap mag Het Boek om deze reden terecht geen Bijbel worden genoemd. **

Het boek geeft inderdaad bovengenemde vertaling, echter is de vertaling met "Uzelf" waarin naar God verwezen wordt terecht. Het woord dat met "Uzelf vertaald is is inderdaad "אלוהים" di: "elohiem" en kan zowel "God"  als "afgoden, huisgoden, orakel". De vertaling met "God" zou beter zijn maar "Uzelf"is dus in de dezelfde strekking.

De vertaling met "engelen" in het algemeen klopt niet want het gaat om gevallen engelen, engelen die zich tegen God hebben gekeerd. In Heb:1:14 betreft het aan God getrouwe engelen:

Heb 1:13-14: "En tegen wie van de engelen heeft Hij ooit gezegd: Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden neergelegd heb als een voetbank voor Uw voeten? Zijn zij niet allen dienende geesten, die uitgezonden worden ten dienste van hen die de zaligheid zullen beërven?"

De engelen in deze tekst zijn de engelen die God trouw zijn gebleven en dus dienen ten dienste van de zaligheid der heiligen/gelovigen.

In Gen 1:1 staat ook hetzelfde woord "אלוהים" (elohiem) waarmee de Heere God wordt bedoeld. Gen 1:1: "In het begin schiep God de hemel en de aarde." Elohiem is dus degene die de schepping gemaakt heeft, geen (gevallen engel) maar God.

 

[Jahu]

1 hour ago, Barnabas said:

De vertaling met "engelen" in het algemeen klopt niet want het gaat om gevallen engelen, engelen die zich tegen God hebben gekeerd. In Heb:1:14 betreft het aan God getrouwe engelen:

Hoi @Barnabas,

Alle engelen, van de eerste tot de laatste, zij zijn allemaal als dienende geesten begonnen. Zelfs Lucifer was een dienende geest, totdat er geweld in hem werd gevonden. Toen was hij Gods vijand geworden, werd hij verstoten en wordt hij Satan genoemd. (Ez.28:15)

1 hour ago, Barnabas said:

De engelen in deze tekst (let op: u bedoelt dus die uit Ps.8:5!) zijn de engelen die God trouw zijn gebleven en dus dienen ten dienste van de zaligheid der heiligen/gelovigen.

"En hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen, en hebt hem met eer en heerlijkheid gekroond?" (Ps.8:5 SV)

Het gaat in Ps.8 vers 4 over 'de Zoon des mensen', over de Heer Jezus Christus dus. Het staat dus vast dat Ps.8 in vers 5 "engelen" moet zijn, boze geesten! Omdat de Heer Jezus omwille van Zijn lijden en sterven Zijn Goddelijke Majesteit tijdelijk terzijde had gelegd (Fil.2:7), was Hij voor korte tijd beneden die boze engelen ('demonen') gesteld. Dat het om boze engelen gaat blijk bovendien uit Ps.22, daar worden zij omschreven als "vele varren en sterke stieren", die de Heer Jezus hebben omsingeld, en als "een verscheurende en brullende leeuw". (v12-v13)

De goede engelen "sperren hun mond niet tegen Hem op en willen Hem niet verscheuren", zij willen Hem juist aanbidden en dienen.

En de Heilige Geest staat altijd, overal en in alle omstandigheden boven alle mensen en boven alle engelen.

‭"Gij hebt hem voor een korte tijd beneden de engelen gesteld, met heerlijkheid en eer hebt Gij hem gekroond" (Heb.2:7 Nbg51)

 

[Jahu]

3 hours ago, Willempie said:

Er staat de Here en zijn Gezalfde. Als het waar zou zijn wat U beweert, dan zou er iets anders staan, namelijk de Here, de Gezalfde o.i.d. U leest niet wat er staat maar wat U wilt dat er staat.

Dat staat er ook in het Nieuwe Testament, maar dat bestond in de tijd van David nog niet. Hij wilde dat wel begrijpen en heeft dat onderzocht, maar het was hem nog niet gegeven dit alles te begrijpen, omdat de tijd van Pinksteren nog niet was gekomen en de Heilige Geest nog niet was uitgestort. (1Pet.1:10) Het was voor niemand in het Oude Testament, voor geen koning of profeet te begrijpen, dat God Zelf door de wedergeboorte binnenin een mens zou gaan wonen. In de Mens die reeds bij Zijn geboorte Heilig was, Jezus Christus, was de volkomenheid Gods vanaf het eerste moment aanwezig, Hij is daarom ook de Eniggeboren God. (Joh.1:18) In de Heer Jezus Christus is de Heilige Geest en de Mens als één Goddelijk Wezen aanwezig. (Joh.10:30)

Dit hebben mensen uit het Oude Testament zoals David niet kunnen bevatten, en met hem ook zeer velen in onze tijd kunnen dat niet vatten!

De Heer Jezus sprak:

'Ik heb u dan gezegd, dat gij in uw zonden zult sterven; want indien gij niet gelooft, dat Ik Die ben, gij zult in uw zonden sterven.' (Joh.8:24)

Hij is de 'Ego Eimi'.

[Willempie]

42 minutes ago, Jahu said:

Dat staat er ook in het Nieuwe Testament, maar dat bestond in de tijd van David nog niet. Hij wilde dat wel begrijpen en heeft dat onderzocht, maar het was hem nog niet gegeven dit alles te begrijpen, omdat de tijd van Pinksteren nog niet was gekomen en de Heilige Geest nog niet was uitgestort. (1Pet.1:10) Het was voor niemand in het Oude Testament, voor geen koning of profeet te begrijpen, dat God Zelf door de wedergeboorte binnenin een mens zou gaan wonen. In de Mens die reeds bij Zijn geboorte Heilig was, Jezus Christus, was de volkomenheid Gods vanaf het eerste moment aanwezig, Hij is daarom ook de Eniggeboren God. (Joh.1:18) In de Heer Jezus Christus is de Heilige Geest en de Mens als één Goddelijk Wezen aanwezig. (Joh.10:30)

Dit hebben mensen uit het Oude Testament zoals David niet kunnen bevatten, en met hem ook zeer velen in onze tijd kunnen dat niet vatten!

De Heer Jezus sprak:

'Ik heb u dan gezegd, dat gij in uw zonden zult sterven; want indien gij niet gelooft, dat Ik Die ben, gij zult in uw zonden sterven.' (Joh.8:24)

Hij is de 'Ego Eimi'.

Volgens deze redenatie kunnen we alle profeten uit het Oude Testament schrappen.

[Jahu]

2 hours ago, Willempie said:

Volgens deze redenatie kunnen we alle profeten uit het Oude Testament schrappen.

Dat moeten wij juist niet doen, want wij kunnen met het licht dat wij door de genade van de Heer Jezus Christus mochten ontvangen, de uitgestrekte wijsheid, de wil en de weg van God met Zijn Gemeente bekend maken, namelijk dat Hij Zijn Heilige Geest wil geven aan hen die Hem liefhebben. Dat is een voorrecht dat zij niet hadden en ook niet zagen. Zo komen we uit bij hetgeen door de Heer Jezus werd gezegd: 

'Voorwaar zeg Ik u: onder degenen, die van vrouwen geboren zijn, is niemand opgestaan meerder dan Johannes de Doper; doch die de minste is in het Koninkrijk der hemelen, is meerder dan hij.' (Mat.11:11)

Na Zijn woorden "Johannes de Doper", zouden wij kunnen schrijven: alle mensen uit het Oude Testament. Na "het Koninkrijk der hemelen", dat geldt alle gelovigen in de Heer Jezus Chrustus, dus die van het Nieuwe Testament.

[Jahu]

20 hours ago, Willempie said:

Thora betekent wet. In het Hebreeuws is wet Thora.  

Volgens mij betekent Thora ook 'onderwijzing'.

[Barnabas]

19 hours ago, Jahu said:

Hoi @Barnabas,

Alle engelen, van de eerste tot de laatste, zij zijn allemaal als dienende geesten begonnen. Zelfs Lucifer was een dienende geest, totdat er geweld in hem werd gevonden. Toen was hij Gods vijand geworden, werd hij verstoten en wordt hij Satan genoemd. (Ez.28:15)

"En hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen, en hebt hem met eer en heerlijkheid gekroond?" (Ps.8:5 SV)

Het gaat in Ps.8 vers 4 over 'de Zoon des mensen', over de Heer Jezus Christus dus. Het staat dus vast dat Ps.8 in vers 5 "engelen" moet zijn, boze geesten! Omdat de Heer Jezus omwille van Zijn lijden en sterven Zijn Goddelijke Majesteit tijdelijk terzijde had gelegd (Fil.2:7), was Hij voor korte tijd beneden die boze engelen ('demonen') gesteld. Dat het om boze engelen gaat blijk bovendien uit Ps.22, daar worden zij omschreven als "vele varren en sterke stieren", die de Heer Jezus hebben omsingeld, en als "een verscheurende en brullende leeuw". (v12-v13)

De goede engelen "sperren hun mond niet tegen Hem op en willen Hem niet verscheuren", zij willen Hem juist aanbidden en dienen.

En de Heilige Geest staat altijd, overal en in alle omstandigheden boven alle mensen en boven alle engelen.

‭"Gij hebt hem voor een korte tijd beneden de engelen gesteld, met heerlijkheid en eer hebt Gij hem gekroond" (Heb.2:7 Nbg51)

 

Het is juist dat Christus onder de engelen gesteld was, daarom moest hij de Vader om 12 legioenen engelen vragen om hem te beschermen tegen zijn arrestatie en kruisdood, deze arrestatie werd uitgevoerd door mensen in wie de boze geesten heersten. Omwille van de genade vroeg Jezus niet om deze legioenen maar liet de boze geesten toe hem door de mensen heen aan te vallen. Zodoende staat er dat dieren (dat indedaad verwijst naar boze geesten, maar dus ook naar de mensen in wie zij zijn omdat zij door hen beheerst worden waardoor hun gedarg als dat van deze engelen dierlijk wordt) Jezus omsingeld hebben. Maar het gaat om geesten in mensen. Dat is een verschil met geesten die Jezus aanvallen zoals de satan in de woestijn of de bevrijding van mensen van boze geesten die dooor Jezus (en zijn discipelen) uitgedreven worden. Dus Jezus had gezag over de gevallen engelen maar oefende dag gezag niet altijd uit omwille van de genade. Want de genade zegt niet alles te corrigeren maar te verdragen opdat men niet streft maar de kans heeft tot inzicht te komen.

[Willempie]

2 hours ago, Jahu said:

Volgens mij betekent Thora ook 'onderwijzing'.

Dat klopt. Door het met wet te vertalen begrijpen sommige mensen het niet helemaal juist, hetgeen ook blijkt uit uw reactie. Maar de reden dat ik het woord Thora er tussen haakjes achter zette is dat het woord wet hier een vertaling van het woord Thora betreft.

[Jahu]

1 hour ago, Willempie said:

Dat klopt. Door het met wet te vertalen begrijpen sommige mensen het niet helemaal juist, hetgeen ook blijkt uit uw reactie. Maar de reden dat ik het woord Thora er tussen haakjes achter zette is dat het woord wet hier een vertaling van het woord Thora betreft.

Daar waarschuw ik dus voor. Waarom zou u (of Het Boek) het Hebreeuwse woord: ספרה ספר (sêpher siphrâh) met "wet" vertalen, waarbij u er ook nog eens zelf "Thora" bij zet met de nadruk op wet, terwijl dat Hebreeuwse woord "boek" betekent? Want met de term Thora wordt algemeen aanvaardt de 5 boeken van Mozes te zijn de Pentateuch, met daarin de wet van de Sinaï, vandaar ook de link Thora en wet.

Maar dat het om een veel uitgebreider verzameling 'boeken' gaat of beter 'de boekrol', dat blijkt wel als wij de woorden van de Heer Jezus lezen. Hij noemt het liederenboek uit de 'boekrol' namelijk ook "wet", en dan heeft Hij het over Psalm 82. Hij citeerde niet uit de Thora, toen Hij vroeg:

'Is er niet geschreven in uw wet: Ik heb gezegd, gij zijt goden?'

Het liedjesboek van de TeNaCh, wordt door Hem evengoed "uw wet" genoemd. De boekrol uit Psalm 40:7 met wet vertalen en dan veronderstellen dat het om iets wettisch als de Thora gaat, gaat mank. Het onderwijs doorheen heel het Oude Testament mogen wij op grond van Gods onderwijzing "wet" noemen. Kijkend naar het Jodendom zien wij dat het wetticisme van de Thora is uitgemond in een zinloze plichtenleer!

[Willempie]

20 minutes ago, Jahu said:

Daar waarschuw ik dus voor. Waarom zou u (of Het Boek) het Hebreeuwse woord: ספרה ספר (sêpher siphrâh) met "wet" vertalen,

De vertalingen van het Nieuwe Testament zijn vertalingen uit het Grieks, niet uit het Hebreeuws. Het Hebreeuwse woord: ספרה ספר (sêpher siphrâh) komt niet in het Nieuwe Testament voor.  

[Willempie]

1 hour ago, Willempie said:

De vertalingen van het Nieuwe Testament zijn vertalingen uit het Grieks, niet uit het Hebreeuws. Het Hebreeuwse woord: ספרה ספר (sêpher siphrâh) komt niet in het Nieuwe Testament voor.  

Negeer de bovenstaande  reactie alstublieft. Ik was een beetje van het onderwerp afgeleid en wat ik hierboven schreef is irrelevant. Ik vertaal ספרה ספר (sêpher siphrâh) niet met wet. Dat concludeert U onjuist. Ik zette het woord thora er nu juist tussen haakjes achter om te voorkomen dat het gelezen zou worden als een juridisch wetsysteem  i.p.v. een boekrol. Alhoewel de thora de officiële benaming is voor de boeken van Mozes, wordt het woord thora door joden ook vaak gebruikt voor de hele TeNaCH. Maar thora betekent wet of richtlijn en het woord wet is thora in het Hebreeuws. Ik heb hier vier Hebreeuwse woordenboeken staan en die geven dat alle vier aan. Goed vertalen blijft moeilijk maar het punt is dus dat de genoemde tekst niet verwijst naar wetten maar naar geschriften. En dat probeerde ik nu juist helder te maken.

[Jahu]

Ok